Het ontstaan van Cabana do Campo
Hierbij het verhaal over het ontstaan van Cabana do Campo verdeeld over 4 verschillende fases.
Fase 1: De stacaravan plaatsen en de eerste 1,5 jaar wonen
Voordat we de stacaravan konden plaatsen, moest er flink wat werk verzet worden. Het terrein was overwoekerd en het stuk waar onze tuin moest komen, was één groot kleiveld. Om het snel en betaalbaar begaanbaar te maken, stortten we een dikke laag grind. Geen modder meer!
De dag van plaatsing was spannend. Bij de rotonde van de snelweg, 2 km van de Quinta, ontmoetten we de chauffeur. Het duurde maar liefst drie uur (!) om de stacaravan op z’n plek te krijgen. Er moest ter plekke nog flink gesnoeid en geruimd worden, en de vrachtwagenchauffeur moest eindeloos manoeuvreren. Uiteindelijk heeft onze buurman met zijn tractor de stacaravan over het losse grind getrokken. Net aan gelukt!
Toen hij eenmaal stond, bouwden we een hek zodat de honden, Bim en Billy, veilig konden rondlopen. Ons tijdelijke thuis van 27 m² had een woonkamer/keuken, twee kleine kamertjes en een piepkleine badkamer. Met een houten tafel en een zelfgemaakte loungebank van pallets maakten we het buiten gezellig. Ondanks de beperkte ruimte voelde het al snel als ons eigen plekje. Toch wisten we: dit was te klein voor de lange termijn.
Fase 2: Het bouwen van het houten huisje.
Al gauw begon de kleine ruimte ons dus tegen te vallen. We bedachten dat we een veranda wilden maken, want we leven toch veel buiten. De ideale plek was in de hoek van ons stuk tuin zodat we gelijk de beschutting hadden van de bosjes ernaast en dat onze gasten niet zomaar bij ons naar binnen zouden kijken. Bij het plaatsen van de verticale palen van de ‘veranda’ hadden we al gelijk een foutje gemaakt. Het was de bedoeling dat hij 3,5 meter breed zou worden, maar dit is toen 4 meter geworden (waarom dit fout is gegaan weten we eigenlijk nog steeds niet). Doordat we dit foutje hadden gemaakt waren de balken die we hadden gekocht eigenlijk te dun, dus toen besloten om er spanten van te maken, oftewel een puntdak, want dat is veel sterker én hoefde we geen nieuwe balken te kopen. Naarmate de ‘veranda’ vorm kreeg, werden ook onze plannen anders. Ik wilde wel mijn bureau in de veranda en Gust wilde wel een TV in de veranda hebben… niet echt handig als die dan helemaal open zou zijn. We besloten om de ‘veranda’ toch maar dicht te maken met ramen en deuren erin zodat we hier onze woonkamer en keuken konden maken. Oftewel, het werd een huisje. Via marktplaats vonden we onze ramen en deuren. Ook vonden we een hele lading met steenschotten. Dit zijn hele zware houten panelen met ijzeren strips op de kopse kanten. Ziet er heel stoer uit en het kostte heel weinig. Ideaal om de vloer mee te leggen dachten wij. Zogezegd zo gedaan, een geïsoleerde vloer met die stoere planken werd gelegd. Vervolgens de keuken en onze bar gemaakt. De bar ‘moest’ daar want daar zit namelijk de borehole (waterput) onder. (Hier zit dus een gat van ruim 150 meter diep(!) met een waterpomp erin waarmee we ons eigen water oppompen voor de gehele Quinta.) Een hele onhandige plek natuurlijk, maar het zou in eerste instantie ook maar gewoon een open veranda worden en dan zou dat blok niet in de weg staan… nu is het de meest onlogische plek die je je maar kan bedenken, maar het is niet anders.
Ons huisje kreeg van binnen een uitstraling zoals in een bruine kroeg of in een boshut. Supergezellig en knus. De stacaravan stond nog steeds een aantal meters verderop. Dus dat we dan af en toe door de regen naar het toilet moesten, want die zat in de stacaravan, maakte ons niet zoveel uit.
Fase 3: Stacaravan verplaatsen en veranda eraan bouwen.
Totdat Mayke zwanger werd en er dus binnenkort een baby zou zijn. We dachten dat het niet heel comfortabel zou zijn als we met een baby door de regen zouden moeten dus we besloten om de stacaravan en het huisje met elkaar te verbinden. We besloten om de stacaravan te verplaatsen met een hijskraan en dichter tegen het huisje te zetten. We lieten er bewust een ruimte van 1,5 meter tussen zodat we die ruimte konden gebruiken voor bijvoorbeeld een wasmachine, buitendouche etc. Het huisje en de stacaravan verbonden we via een waterdichte veranda. Dus we moesten nog steeds wel via buiten naar de wc en de slaapkamers, maar dit kon dan wel zonder nat te worden. Heel fijn! De veranda was een zeer welkome toevoeging. Want met drie personen hadden we toch meer ruimte nodig. Bob werd langzaamaan groter en begon te kruipen. Door de grove houten vloer waren zijn broeken altijd binnen een no-time stuk. Niet echt ideaal voor een klein kind maar het was misschien wel een goede stimulans om snel te gaan lopen. Een week na zijn 1e verjaardag liep hij al ;-). Inmiddels kwamen we ook tot de conlcusie dat de bar, die we zo graag wilden, nooit gebruikt werd. We hebben toen onze keuken aangepast. We transformeerde de bar naar een kookeiland en een bureau. Eindelijk een eigen werkplek in plaats van de computer aan de eettafel, een genot! Telkens werd ons huis een beetje beter.
Toen we in verwachting waren van ons tweede kindje besloten we om toch maar de houtenvloer aan te pakken, die was inmiddels toch wel vies. We hebben er toen (hoogzwanger) een laminaatvloer ingelegd. Wat een genot! Eindelijk een schone en gladde vloer. Het huisje voelde ineens meer als een huis dan een berghut.
Fase 4: Verbouwing van de veranda en aanleg van de tuin.
Inmiddels waren we met zijn viertjes en genoten we van onze plek. In de zomer, Sam was een paar maanden oud, hebben we (eindelijk) airco laten installeren. Wat een genot! Toch kwam het gevoel al gauw dat we nu met vier personen toch (weer) ruimte te kort kwamen en dat de tuin eigenlijk helemaal geen fijne plek bleek door al het grind. Alleen met schoenen aan kon je goed lopen op het grind, op blote voeten was het niet te doen! We besloten om nog één keer ons huis te verbouwen en ook de tuin mee te pakken. Sam ging nog niet naar de opvang dus die was gewoon thuis. Niet altijd ideaal maar ook wel weer prima te doen. De veranda werd dicht gebouwd, ramen verplaatst, nieuwe vloeren en elektra werden gelegd. Ook maakte we een washok/bijkeuken zodat ook de wasmachine en de tweede koelkast niet meer buiten hoefde te staan. We hadden een grote wens om de WC apart te hebben van de badkamer dus in het oude ‘halletje’ tussen de stacaravan en het houten huisje bouwden we een badkamer én een separaat toilet. We kregen zowaar ook een échte hal met voordeur, een kapstok, plek voor onze schoenen en een bezemkast.
Vervolgens hebben we de stacaravan helemaal leeg getrokken. Alles eruit. Hier kwamen drie slaapkamers in en het halletje. De wanden hebben we helemaal geïsoleerd en ook het elektra hebben we opnieuw aangelegd. Ook het plafond eruit slopen om zo meer hoogte creëren was een goede zet. Om het hele huis meer als eenheid te laten voelen hebben we de laminaatvloer doorgetrokken in de stacaravan. Nadat de stacaravan verbouwd was kon je eigenlijk niet meer zien dat dit ooit een stacaravan geweest was. Wat een enorm verschil!
De volgende stap was de tuin. De graafmachine heeft al het grind weggehaald en zelfs die middag al hebben we meer buiten gespeeld dan ooit! Ook de honden vonden het heel fijn. Wat moest er dan in de plaats komen? Een stukje gazon en grote tegels zodat we in de tuin lekker op blote voeten konden lopen.
In Portugal wonen zonder veranda, dat kunnen we ons bijna niet meer voorstellen dus die moest er zeker weer komen. Omdat we ook meer privacy wilden creëren konden we deze twee wensen combineren. We kozen ervoor om een houten schutting te bouwen en de achterkant van de veranda werd daar een onderdeel van. In juli 2023 was het dan eindelijk echt klaar! Wat een heerlijk plekje.
Sinds november 2024 wonen wij niet meer in dit huis. Met trots willen we dit huis dan ook graag met jullie delen. Om het voor de gasten nóg aangenamer te maken hebben we de hele woonkamer nog geïsoleerd. Zoals je nu hebt kunnen lezen is dit huis dus niet ‘zomaar’ neergezet, het is ontstaan. Met haar gekke indeling, opstapjes en lichtschakelaars op gekke plekken is dit een bijzonder huis waarbij we hopen dat jullie net zo gaan genieten als dat wij altijd gedaan hebben!
​
​
